سعد و نحس شب سپید و سیاه

خاتم مقتفی نمی شاید

قرصهٔ مه کلیچهٔ سیم است

عقربش صیرفی نمی شاید

چون ولیعهد یوسف است امروز

خلق جز یوسفی نمی شاید

این رفیع پدر خر زن مزد

از پی مشرفی نمی شاید

در چنین تنگنای دار الضرب

زیر چنگی دفی نمی شاید

قاضی اسراف می کند در جور

این همه مسرفی نمی شاید

زی نبی رفت و برد نور نبی

نور دین منطفی نمی شاید

هست بغداد گرد کوه، در او

قاضیی فلسفی نمی شاید

بگذر از فلسفی که از پی خرج

شاید از فلس فی نمی شاید

این سمرقند نیست بغداد است

نقد او غدرفی نمی شاید

تا طرازد طراز سکهٔ ملک

خامه زن جز صفی نمی شاید

بهر آوردن عروس سبا

رای جز آصفی نمی شاید

هم صفی به که با سپاه کرم

بخل را هم صفی نمی شاید

جملةالامر با خواص عمل

نام نامنصفی نمی شاید